It was a lover and his lass
Componist: John Rutter
John Rutter, een van de meest uitgevoerde levende componisten van koormuziek, kent de koorkunst door en door. Van 1975 tot 1979 was hij Director of Music aan het Clare College, wiens koor hij leidde in een aantal uitzendingen en opnames. Nadat hij het Clare opgaf om meer tijd te hebben voor compositie, richtte hij de Cambridge Singers op als een professioneel kamerkoor dat zich voornamelijk toelegt op het maken van opnames, en hij verdeelt nu zijn tijd tussen componeren en dirigeren.
Dit lichte, luchtige, jazzy lied in vijf stemmige delen, geschreven in 1975, geeft het gevoel van een zomerse bruiloft - nadat de geloften zijn afgelegd en het gelukkige paar door het gangpad huppelt.
Het liedje vertelt het verhaal van een minnaar en zijn meisje die rollebollen in het hooi - of in ieder geval in het rogge. De "nonsense" lettergreep, "nonny", is hier ondergebracht in het woord "nonino", uitgesproken als "nonny no". Het woord "nonny" was in Shakespeare's tijd niet louter onzin, maar was straattaal voor de vagina. Hoewel we hem vandaag de dag als "highbrow" beschouwen, was dat niet precies hoe Shakespeare toen was - hij was de meester van dubbele betekenissen en seksuele woordspelingen, en dit liedje is daar een voorbeeld van.
It was a lover and his lass,
With a hey, and a ho, and a hey nonino,
That o’er the green cornfield did pass,
In the springtime, the only pretty ring time,
When birds do sing, hey ding a ding, ding;
Sweet lovers love the spring.
Between the acres of the rye,
With a hey, and a ho, and a hey nonino,
Those pretty country folks would lie,
(chorus)
(…)
And therefore take the present time,
With a hey, and a ho, and a hey nonino,
For love is crownèd with the prime
(chorus)
Een minnaar en zijn meisje kwamen,
Van je hé en je ha, en je hé tralala,
In groene roggevelden samen,
In het voorjaar, de mooiste tijd voor een paar,
Waar vogels zingen, tweedle dee, tralala,
Daar houden minnaars van elkaar.
Tussen akkers vol met halmen
Van je hé en je ha, en je hé tralala,
Waar mooie mensen niet lang talmen,
(refrein)
(…)
Pluk daarom steeds de dag als ’t kan,
Van je hé en je ha, en je hé tralala,
Want dáár houdt prille liefde van,
(refrein)
Vertaling: William Mathias